quinta-feira, 9 de fevereiro de 2012

PELO MENOS ACABOU O SILÊNCIO

Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-Cri-... (Mas Cadê Você que Não Fala Comigo?)

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Obrigado Por Comentar, esteja à Vontade!